پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

یک نکته در مورد مدیریت باشگاه های پرسپولیس و استقلال روشن است. و آن اینکه؛ وقتی شما باشگاه‌هایی به این بزرگی را فقیر و گرسنه نگه می‌‎داری و آن‌ها ناچار می‌شوند از محل‌هایی مثل کمک هواداران ثروتمند مخارج خود را تامین کنند، در عمل آن‌ها را زیر پرچم این آدم‌ها برده‌اید و اجازه می‌دهید در امور مدیریتی و فنی دخالت کنند. آیا یادتان نیست حسین هدایتی بابت کمک‌های مالی‌اش به پرسپولیس چه تاخت و تازی در این باشگاه می‌کرد؟ هم او بود که مهدی طارمی را بعد از فسخ قرارداد غیرقانونی با ریزه‌اسپور به تهران کشاند و فاجعه محرومیت پرسپولیس را ساخت. در استقلال هم مواردی از این دست وجود داشته. سخت مایه تاسف است دو باشگاه به این بزرگی که در صورت برخورداری از حقوق مشروع خود مثل حق پخش تلویزیونی می‌توانند در آسیا سلطنت کنند، باید آن‌قدر فقیر و مسکین اداره شوند که هر کسی در ازای اعطای یک تکه نان، بر آن‌ها امر و نهی کند. این غم‌انگیز است، خیلی غم‌انگیز.

برانکو از پرسپولیس شکایت کرده است. استقلال درگیر شکایت مهاجم کرواتی است که در یک فصل، تنها به اندازه انگشتان یک دست گل زده است. گفته می‌شود بودیمیر و پاتوسی دیگر کسانی هستند که در صف شکایت از پرسپولیس و استقلال قرار دارند. به اینها شفر و مربی‌های کروات پرسپولیس را هم اضافه کنید.

تیم‌های فوتبال استقلال و پرسپولیس در مواقع لزوم دولتی محسوب می‌شوند و ذاتا از دولت ارتزاق می‌کنند، اما اتفاقات این تیم‌ها در قالب تصمیم شخصی مدیران بررسی می‌شود و مرجعی برای رسیدگی به اهمال کاری مدیران وجود ندارد.